De mens en het leven.
Het zijn mijn absolute favorieten.
Waar ik doodmoe een feestje verlaat na anderhalf uur babbelen over oppervlakkigheden, daar ga ik geïnspireerd en vol leven de deur uit wanneer er gesprekken zijn gevoerd die durf in zich dragen.
Gesprekken waarin de ziel van de ander voelbaar is en waarbij er verbinding ontstaat.
Dit, zo wist ik, moest een onderdeel worden van het vak dat ik zou gaan uitoefenen.
En zo ontstond Memoires la Vie, vanuit mijn diepe verlangen om het omvangrijke leven een podium te geven waar het kan worden herinnerd en gekoesterd.
Zo ergens rond mijn 46e sloeg het in als een bliksemflits.
Als oudste dochter, moeder van twee zonen en een carrière in de zorg en hulpverlening, was ik al dat zorgen ineens helemaal zat.
Ondertussen weet ik dat de veranderende hormoonbalans (hallo dalend oestrogeen!) een grote rol speelt bij de ontwikkeling van zorgmoeheid in deze levensfase.
Wat regelt de natuur dat toch prachtig. Het begint met je hormonen te schuiven en maakt het je daardoor makkelijker om meer voor jezelf te gaan kiezen.
Naast dit proces van 'Ontzorgen' begon ik bovendien steeds meer de vergankelijkheid van alles te voelen.
Inmiddels ben ik 55 en heb ik de afgelopen jaren grote stappen gezet om mezelf, mijn creativiteit en mijn verlangens centraal te stellen. Zonder schuldgevoel – want daar zijn we wel klaar mee, toch? ;)
Omdat ik als geen ander weet dat dit een proces is dat zich niet zonder slag of stoot voltrekt besloot ik Route de la Vie te ontwikkelen.
Een inspirerende Verdiepings- Verwendag voor vrouwen in de 2e helft van hun leven.
Nieuwsgierig? Scrol door het menu en klik op
Route de la Vie!
Alkmaar is de stad waar ik wortelde. Waar ik op mijn dribbelende peuterpootjes door de weilanden
rende en eendjes voerde. De stad waar ik met een broodtrommel en regenpak onder mijn
snelbinders naar school fietste. Iedere dag opnieuw. De stad waar ik moeder werd en intens liefhad
maar ook rouwde om de mensen die me ontvielen. Ik zag mijn geboortestad in al haar toonaarden.
Verscholen onder een witte laag verse sneeuw tot uitbundig in het bloeiende groen.
Dit was de stad van mijn hart.
Daar was ik van overtuigd.
Toch deden diverse redenen mij in 2022, samen met mijn lief Guus, naar Den Haag verhuizen.
En daar wonen we nu, op het uiterste puntje van een schiereiland aan de Trekvliet.
Nu weet ik dat ik het al die jaren mis heb gehad met mijn overtuiging dat alleen een geboortestad
zich zo in je hart kan nestelen.
Den Haag had dit namelijk in no-time voor elkaar.
Wat voel ik mij hier onvoorstelbaar thuis.
Op een zonnige zaterdag in september 1969 zag ik voor het eerst het levenslicht.
Ik groeide op in Alkmaar. Het is de stad waar ik wortelde. Waar ik op mijn dribbelende peuterpootjes door de weilanden rende en eendjes voerde. De stad waar ik met een broodtrommel en regenpak onder mijn snelbinders naar school fietste.
Het is de stad waar ik moeder werd, intens liefhad maar ook rouwde om de mensen die me ontvielen.
Dit was de stad van mijn hart.
Toch deden diverse redenen mij in 2022, samen met mijn lief Guus, naar Den Haag verhuizen.
En daar wonen we nu, op het uiterste puntje van een schiereiland aan het weidse water van de Trekvliet.
En echt, ik had het niet verwacht maar wat voel ik mij er onvoorstelbaar thuis.
Achter mij liggen ruim 50 jaren aan levenservaringen.
Ervaringen van tederheid, trauma en liefde in al zijn hoedanigheden. Passievol, complex, groots en meeslepend, zacht en vertrouwenwekkend.
De momenten waarop ik twee prachtige zonen mocht baren (in 1992 en 1993), de twee scheidingen die ik doorleefde, reizen die ik beleefde, vrienden die ik maakte en soms ook weer kwijtraakte en mijn ouders die ik verloor.
Al die levenservaringen en herinneringen draag ik met mij mee in mijn backpack of life.
Iedere ervaring heeft mij verrijkt met een grote dosis empathie voor de mens en het leven.
Er is nu zoveel wat ik beter kan plaatsen en aanvoelen dan circa 20 jaar geleden.
Ik studeerde verpleegkunde, kunstzinnige vorming en een jaar kunstzinnige therapie. Behaalde mijn bachelor psychosociaal werk en propedeuse psychologie.
De cursussen en specialisaties die ik voltooide, op het gebied van gezondheid, welzijn, psyche en persoonlijke ontwikkeling zijn talrijk.
Als creatief generalist floreerde ik in 30 jaar tijd in zo’n 10 verschillende functies. Zo werkte ik als verpleegkundige in verschillende werkvelden, draaide drie jaar lang een B&B en maakte ik een periode levensgrote muurschilderingen voor kinderkamers. Vier jaar lang werkte ik als rayonmanager binnen de psychiatrie en vervolgens als productspecialist voor geavanceerde medische kindervoeding.
Samen met een vegetarisch cateringbedrijf verzorgde ik culturele evenementen op bijzondere locaties waar ik verantwoordelijk was voor de aankleding en styling.
Sinds mijn post HBO specialisatie jeugdgezondheidszorg in 2013, werk ik als jeugdverpleegkundige wat mij heel veel ontwapenende gesprekken oplevert met jongeren over het leven, de liefde, hun angsten en welzijn.
Het was 2014. Nadat ik via social media blogs was gaan delen, kreeg ik diverse schrijfopdrachten. Zo kwam het dat ik de jaren die volgden in opdracht schreef voor diverse websites en printmedia.
In januari 2020 startte ik mijn eigen bedrijf in het schrijven van levensverhalen en storytelling.
In 2023 ontwikkelde dit zich door tot het product wat het nu is…
Memoires la Vie
de verbindende kracht van openheid en delen.
de heilzame werking van de adembenemend lekkere bonbons van Puccini Bomboni zachtjes laten smelten op mijn tong.
de volheid van het leven. Van slenteren op blote voeten door de branding. Zachte, zilte golven dansend langs mijn kuiten en zand tussen mijn tenen.
synchroniciteit. De onderlinge verbondenheid van alles wat leeft en er toe doet.
intensiteit. Voelen tot in elke vezel. Mijn leven omhelzen met hartstocht en passie tot ik sidder van kruin tot teen.
de schoonheid van kunst en de mogelijkheid grote gevoelens tot uitdrukking te brengen in een fysieke vorm of muziek
een koffieloos leven vol sloten Yogi tea Women’s balance en chai latte’s met havermelk.
in...
in...
in...
in...
in...
in...
in...